Ty Forn

Ty Forn

Ty Forn …. Het huis met de oven. Een prachtig huis in Doëlan, Bretagne. Voor mij persoonlijk is dit de plek waar de mooiste vakantie herinneringen uit mijn jeugd zich afspeelden en de plek waar ik mijn eerste Franse woordjes leerde. Ik denk dat ik een jaar of elf was en erg mijn best deed om de meisjes uit het gezin te begrijpen.

Een aantal jaren kwam ik hier in de zomer met mijn ouders en mochten wij in een van de prachtig verbouwde huizen op deze geweldige plek slapen. Helemaal klaar was het huis nog niet en ik herinner mij dat de vader van het gezin, Andre, mij lachend een deur liet openen in de kamer op de boven verdieping… achter de deur was nog niets, maar wel groeide er een enorme boom in het pand.

Meneer Boureau was kunstenaar, in de tuin stonden zijn beelden en hij had een atelier waar ik een enkele keer naar binnen mocht. Als tiener tekende ik jaren lang figuren met lange pony’s tot net boven de ogen die ik op een van zijn schilderijen of bij een van de beelden had gezien.

Zoals bij zoveel herinneringen zijn ook de dingen die ik mij herinner van mijn verblijf op Ty Forn vooral flarden van geuren en beelden…

Een grote kamer met ballustrade en heel veel boeken..
Omeletten eten aan een grote tafel in de tuin..
Een paadje door de boomgaard dat naar de buren ging..
Een ritje op de brommer langs een kleine molen…
Lait au fraises drinken aan het strand..
De moeder van het gezin in een groen schort op de fiets..
en de lokale muziek in een cafeetje aan de haven van Le Pouldu


Maar vooral de woeste kust ‘net om de hoek’ waar wij gingen wandelen met de honden, de zwarte Glaoet en de prachtige Golden retriever waarvan ik de naam ben vergeten vond ik geweldig.

Toen ik ouder was kwam ik met een vriendinnetje en sliepen wij in een caravan in de boomgaard. Maar nog leuker was het om samen met Corinne en Gaëlle te gaan kamperen hoog boven op de rotsen. Zij leerden mij de juiste modder te zoeken voor heerlijke modderbaden en welke maiskolfen uit de omliggende velden het lekkerst smaakten.

Bij mijn broer hangt nog een schilderij aan de muur van Andre Boureau en elke keer als ik die zie denk ik weer eventjes aan deze plek. Ik zou graag nog eens terug keren naar Bretagne, de zee ruiken, het zand onder mijn voeten voelen en kijken of het zo stoer is als ik mij herinner. En wie weet een kijkje nemen op Ty Forn.

Het was een leuke verassing om een berichtje van Tania van Grange de Charme te krijgen, zij is de kleindochter van Marcelle en Andre. Wij kennen elkaar natuurlijk maar wisten niet dat we wel eens elkaars blog bekeken. Op haar blog staan nog een aantal foto’s van deze mooie plek en haar bewoners.

Marcelle Boureau en oma

Quelques photos de ‘Ty Forn’ a Doelan (Finistère) ….. Ty Forn était le nom de la maison de André Boureau, qui était peintre-sculpteur, et son famille. Pendant quelques années j’ai passée mes vacances la quand jetait petit. C’est aussi la place ou j’ai appris mes premier mots en Français et que l’aimée pour les gent, les chiens et la mer. Mon frère a encore un de ses travailles dans son appartement et chaque fois quand je le regarde ce me porte des belles mémoires.
Si vous allez visiter le blog de Tania Grange de Charme vous voyez que Marcelle et Andre etaient ses grand-parents . C’est une jolie coincidence de se trouver au blogsphere.

Some pictures of Ty Forn… Ty Forn was the name of the house of Andre Boureau, a sculptor and painter, and his family in Brittany, French. I spend some summer holidays there during my childhood. It also is the place where I learned my first French words and that I loved for the people, the dogs and the rough sea. My brother has a painting of Andre at his wall and when looking at it, it brings back good memories.